ZAWADY utworzone zostały ok. 1413 roku, kiedy to książę Janusz I nadał pierwsze włoki ziemi nad rzeką Śliną Giedejtowi, Marcinowi i Michałowi z Kobylina. W 1431 roku Zawady otrzymał Jan Gedejt. Z przypowieści najstarszych mieszkańców wynika, że w 1445 roku istniał młyn na rzece Ślinie, która stanowiła granicę z Wielkim Księstwem Litewskim. Nazwa miejscowości Zawady wiąże się z wydarzeniami, które według legendy miały miejsce przy tworzeniu pierwszej osady nad rzeką Śliną. W Zapiskach Metryk Koronnych były wzmianki o pierwszym kościele wybudowanym około 1420 roku, ufundowanym przez braci Kobylińskich. Gdy ten uległ zniszczeniu, w roku 1584 został wzniesiony kolejny drewniany kościół. W połowie XVIII wieku został wybudowany nowy kościół ufundowany przez Andrzeja i Stanisława Suchodolskich, ich matkę i rodzinę Kulikowskich. Budowę rozpoczął miejscowy proboszcz Stanisław Grzymała, a zakończył ks. Stanisław Sokołowski. W 1979 roku staraniem ks. proboszcza Eugeniusza Czajkowskiego zabytkowy drewniany kościół został przeniesiony do wsi Cibory-Kołaczki, przy trasie Warszawa - Białystok. Plac, gdzie stał drewniany kościół i dzwonnica, okala kamienny mur z neogotycką bramą z XVIII wieku. W latach 1999-2000 na miejscu starego kościoła, wybudowano Kamienną Grotę Matki Bożej.

        Tuż obok, w parku, rośnie sędziwy dąb - pomnik przyrody, w cieniu którego znajduje się głaz poświęcony bojownikom o niepodległość Polski, poległym w latach 1918-1928. Po drugiej stronie ulicy wznosi się murowany kościół wybudowany w latach 1936-1956 (z przerwą w budowie 1939-1948). Budowę tego kościoła rozpoczął ks. Władysław Romatowski przed wybuchem II wojny światowej, a zakończył ks. Stanisław Żochowski.

        Idąc śladem obiektów sakralnych zwróćmy uwagę na kaplice cmentarną, wzniesioną z cegły i kamienia polnego w 1878 roku. Fundatorami tegoż zabytku byli Józef i Apolonia Wądołowscy. W kaplicy znajduje się obraz ukrzyżowania oraz neoklasyczny ołtarz kolumnowy, którego fundatorem był Wojciech Wądołowski.

        Przy drodze wyjazdowej z Zawad, w kierunku Tykocina, stoi kapliczka przydrożna Św. Jana Chrzciciela. Zbudowana została w połowie XIX wieku, poddana renowacji w roku 2005. W XVI wieku miejscowość Zawady dzieliła się na dwie części: w jednej były działki drobnoszlacheckie, natomiast w drugiej ziemie uboższej społeczności. W tym okresie istniał w Zawadach folwark, położony w Boryszewo Lesie (obecnie Borysówka), należący do rodziny Suchodolskich.

        Jeszcze do niedawna na polu (przy Krzyżowej Drodze), należącym do majątku stał drewniany krzyż ufundowany przez dziedzica. Ulica Młynowa, na której w okresie przedwojennym stał drewniany młyn prowadzi nas do położonej na skraju lasu starej żwirowni. Otaczający ją kompleks leśny stanowi malowniczy pejzaż, kryjący w sobie runo leśne, bogate w poziomki, rydze i borowiki.